غربت یار

فرشته ی کوچکم ، بهشت زیر پای مادران پای لحظه های جوانی که برای قد کشیدنت رفت

،پای شب های بیداری برای خواب زیبایت

،پای تحمل وزنی که که حتی تحمل وزن خویش را نداشت

،پای ذره ذره جانی که در کوچکترین رنجت از دست رفت ،پای محبت بی دریغی که بی انتظار جبران خرج تو شد

دخترم، بزرگ شو به اندازه محبت بزرگی که برایت صرف شد آنقدر بزرگ که جایی برای نامت در تاریخ ثبت کنی

شور وشوق زندگیم در برابرسختی ها همچون کوه باش ، ایستاده ،دربرابر خدا چون آب باش زلال ،دربرابر پدرت همچون مادر باش پراز محبت بی دریغ پر از دوست داشتن هایی از اعماق وجود ،در برابر مادرت دختر باش،پر از احساس

تجلی زیبای خدا در زندگیم ، مادر شدن یعنی دگرگونی در ذات و پیکر شخص و مادر بودن یعنی پذیرفتن این دگرگونی ومن در تلاتم قبول این دگرگونی هستم برایم دعا کن تا مادر خوبی برای تو باشم

آسمان دیر شده وقت بارید ، کربلا بود

رو به خالی مشک،قنداق اشک، کربلا بود

از چه می باری ؟تازه  یادت افتا داصغر

تشنه لب ،روبرویت طعمه تیر بلا بود

(به قلم رقیه فکری)

امام راههای زیبایی بگو ….

بگو  آخر کی ؟ میایی؟

بیا که بوی محرم از میان همهمه های زمین به مشام می رسد ….

بیا عطش  بی تو بودن طاقت فرساست بیا و مشک علمدار بیاور …

بیا که همه در انتظار لوایت به دیوار های خرابه ی این دوران تکیه زده ایم و زیر حجم بی کسی بغض کرده و می خوانیم تو را…!